متن ترانه حامد مرادیان تبعیدی
شب که میشه غمام میفته یادم
عه چشام اشک میا دلت نسوخت
به حالم
از رو عشق بود ، بهت میگفتم دخترم الان کنارم نیستی سلامتیت پیک میزنم
چشات دریا بود ، منه غرقم کرد ، عشق از زندگی سردم کرد
رد چشاته زدم بردم به ای
جزیره ندانستم تبعیدم دلم اینجا اسیره
او زلفای نازت که جای دسم
بود اینجا بری مه حکم زنجیره
آخر محکومم کردی شدم تبعیدی فهمیدم
که هیچی عه تو بعید نی
پر پروازت بودم تو اوج آسمان ، کفتر جلد مه عه بام مه پریدی
با مه خداحفظی نکو نگو آخر قراره
هر خاطره عه تو برام حکم طناب داره
یه روح اوراق دارم یه جسم قراضه
دربو داغانم بی تو حالم خوب نیس خلاصه
دستبند یادگاری زنجیرم کرده به غم
با آتیش هوست زندگیم شد جهنم
رد چشاته زدم بردم به ای
جزیره ندانستم تبعیدم دلم اینجا اسیره
او زلفای نازت که جای دسم
بود اینجا بری مه حکم زنجیره
آخر محکومم کردی شدم تبعیدی فهمیدم
که هیچی عه تو بعید نی
پر پروازت بودم تو اوج آسمان ، کفتر جلد مه عه بام مه پریدی
نظرات کاربران
0 نظر تایید شدههنوز نظری ثبت نشده است.