همه هستیم و بخشیدم بهت گفتم؛ ارادی نیست یه دوست داشتن ازت خواستم توقع زیادی نیست... تو رو نفرین که نه، برعکس دعا کردم که عاشق شی شاید بیاد یه روزی که با این حالم موافق شی غرور سردت آدم رو به یاد "سنگ" میندازه خدا صبرم بده با این غرور بیش از اندازه! تو رو باید شنید عمرم که بارونی که رویایی مث کتاب... شیرینی مث دریا... تماشایی تموم زندگینامه‌م کنارم باش و شادم کن کجا "حوای" مغرورم بمون... عشقتو "آدم" کن تو یه تکراری خوبی مث رنگای نقاشی... برام مثل نفس هستی بمون که واجبه باشی
دیدگاهتان را بنویسید