متن ترانه جلیل پیرمومن بالا بلابگذشتم از وفایت جور تو بی وفا کو
ازجان بلا پذیرم بالا بلا بلا کو
باغمزه ای و نازی ما را نمی نوازی
درکار عشقبازی شیرین ادا ادا کو
دروادی محبت درمانده ای چو من نیست
گم کشته ام خدایا آن خضر رهنما کو
دریای آفرینش توفانی است و مواج
کشتی ما به گرداب افتاده نا خدا کو
ازنقطه دهانت حرفی به ما نگفتی
در تنگنای گفتن دشنام کو دعاکو
چون عنچه شد دلم تنگ غم زد به سینه ام چنگ
ای مطرح خوش آهنگ چنگ ونی و نواکو
دنبال آب حیوان ماییم چون سکندر
در ظلمت زمانه سر چشمه بقا کو
از یار طرد و فردم بیمار و زار و زردم
آه ای طبیب دردم درمان چه شد دواکو
نظرات کاربران
0 نظر تایید شدههنوز نظری ثبت نشده است.