متن ترانه داوید قهوه تلخه
زندگی. مثل قهوه تلخه.
اولش مثل زهر بعدها مسکنه
بعد دیگه هیچ وقت خوابت نمیبره
بعدها آدم میفهمه چه با خودش کرده. بعدها
پا به پای تو میام تا تهش
مثل بارونی که هی میزنه طپش
که یه هو تورو نبینه با یکی
تیکه تیکه میشه قلبش
من یه مردم که به خاطر میپره ته دره عشق
من یه مردم که بخاطر تو میگذره از جونش واسه عشق
ردپای قدمات رو برف پارسال تو ذهنم جا مونده
میخوام برم ببینمشون شاید اون برفا آب شده
دیدگاهتان را بنویسید