سال بی رحم، بی معرفت تهش رفتی معرفت کردی
رفتی اما قدر ده سال عمر بُردی، دیر رفتی پیر کردی
سفیدی دروغیشونو بردی همرو سیاه کردی
ولی در عوضش ریش سیاهمو زدی سفید کردی
رفتی اما کام شیرین منو تو زهر کردی
قلبمو باهمه دنیا با خودم تو قهر کردی
منو بریده و غریبه ی یه شهر کردی
همه خوبیه یه عمر منو تباه کردی
زدی زخمو غم و درد منو نگاه کردی
قلب پر عشق و محبت منو سیاه کردی
رفیق هر شبم رو سقف و بی خوابی و سردرد کردی
منو هم صحبت و هم راهه یه مشت نامرد کردی
امون از تنی از خونی که هرچی دشمن می کرد کردی
میسوزه جای خنجر پشتم این زخمو تو هم راه تویه همدرد کردی
من مردم روحمو بی جون شبیه خاک سرد کردی
دیگه هیچیم مثه قبل نیست منو به همه چی دلسرد کردی
همه باورام مردن شادیه چشامو بردن تو منو شبگرد کردی
چِشم بودم همرو دیدم جزخودم, همرو توو زرد کردی
تمومش کن همه بازیاتو عمرمو کوتاه کردی
ببر خاطره هاتم تو غمو غصه منو اول منو تو شاه کردی
ببر فکر و خیالاتم از یک سال خودخوریم انگار کم عشق و صفا کردی
تو سختی و غمِ همه نقشمو تکیه گاه کردی
شب سختی و تنهایی ندیدم شونه ای اصلا توام منو سیاه کردی
هرچی عشق دادم آخر سر حسم میگفت گناه کردی
ته هر پاکی و خوبی دلم گفت اشتباه کردی
همه شبا چشامو خیس،خیره به آسمون و ماه کردی
دیدگاهتان را بنویسید