متن ترانه سینا پارسیان وقتی نیستی
با هر قدم که داری از من دور میشی تنهایی به من نزدیک میشه
تنها ستارم توی هفت آسمون بودی بری دنیای من تاریک میشه
با رفتنت شاید هیچ وقت نتونم شاد باشم
با حسرت یه آرزوی کهنه و پوسیده دارم تو جوونی پیر میشم
هر روز تو زندون تنهایی با ببر تیز دندان غمت درگیر میشم
کی میشه از دست تو زندون تو آزاد باشم
وقتی نیستی خونه یه مکعب تو خالی سوت و کوره
کاشکی زود بارونشه کل این شهرو بشوره
که هرجاشو که پا میزارم یادت میوفتم
وقتی نیستی با خیالت بعضی وقتا سر میز شام میشینم
گاهی اصلا واقعا دارم تورو میبینم
من از بس که بهت بیمارم یادت میوفتم
یادت میوفتم
من افسرده نیستم!
حالم خوبه خوب!
فقط شکل تو نیستم!
دردم اگه داشته باشم افسردگی نیست!
قرص و دارو به کار من نمیاد!
درد من اینه که تو هم به کار من نمیای!
دیگه جای سالمی نیست تو تنم
که بخوام به عشق تو رگ بزنم
تو هنوزم که هنوز حالیت نیست
که نمیتونم ازت دل بکنم
وقتی نیستی خونه ی مکعب توخالی سوت و کوره
کاشکی زود پاییز شه بارون کل این شهر رو بشوره
که هرجاشو پا میزارم یادت میوفتم
وقتی نیستی با خیالت بعضی وقتا سر میز شام میشینم
گاهی اصلا واقعا انگار دارم تورو میبینم
بس که بهت بیمارم یادت میوفتم
نظرات کاربران
0 نظر تایید شدههنوز نظری ثبت نشده است.