متن ترانه عرفان عرفانیان نوحمن دو هزار سالمه
عالم من عالمه
کهنه گی و پیری و خوابه
مرده دیگه مردس
چه فرقی داره اسمش چیه
کَبکه یا عقابه
من دو هزار باره که
هر دفعه ام قراره بِت
بگم ولی بازم نمیشه
حرفامو خوردمو
یه غم بادی گرفتم که
هیچ پیرهنی اندازم نمیشه
نوح شدم ،نیومدی
کوه شدم ، منو زدی
شکستی خاکم کردی
تنها سوار کشتی خودم شدم
طوفان شدی کُشتی هلاکم کردی
من دوهزار ساله بعد
شبیه یک مثال بد
ورد زبونا میشم
اونوقت تو اول جوونیته و من
یه بخشی از زمین دنیا میشم
نوح شدم ،نیومدی
کوه شدم ، منو زدی
شکستی خاکم کردی
تنها سوار کشتی خودم شدم
طوفان شدی کُشتی هلاکم کردی
نظرات کاربران
0 نظر تایید شدههنوز نظری ثبت نشده است.