تنها ماندم
تنها رفتی
فتادم از پا ، به ناتوانی
اسیر عشقم ، چنان که دانی
با ما بودی
بی ما رفتی
تو امید و قرار منی
تو مه شب تار منی
تو همیشه بهار منی
در آن خزان زیبا
من و تو مست و شیدا
کنار هم نشستیم
بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم
دل به تو دادم
در دام افتادم
از غم آزادم
گهی بر درد بی درمان بگریم
گهی بر حال بی سامان بخندم
سر نهد بر خواب شیرین
یار عاشق آزارم
در هوایش ژاله بارد
دیدگان بیدارم
تا به او دل دادم
در بلا افتادم
کی کند یاد از من
کی رود از یادم
دیدگاهتان را بنویسید