میون این همه آدم
اسمت هنوز مونده یادم
با اینکه رفتی و راحت
رَد شدی تو همین ساعت
از دل تاریکی شب
شدی پیدا با یه فانوس
نقطه ی شروعی واسه
پایانِ این همه کابوس
برگِ خاکستری من
توی گلخونه ی قلبت
سبزه سبزه پره نوره
مثل نیلوفرِ آبی
توی مردابِ دلِ من
شدی تنها امیدِ ناامید من
بعد تو خونه بی صداس
نفس توی سینه بی هواس
زندون اشک و غصه هاس
بعد تو عشق یه ادعاس
فقط توی شعر و قصه هاس
زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس
همزاد منی
نبض تو رگ های منی
نشستی به دلم یک آن
تو همه دنیای منی
تو لحظه ی خوب منی
رویای فردای منی
میفهمی نگفته هامو
صدای سکوت منی
بعد تو خونه بی صداس
نفس توی سینه بی هواس
زندون اشک و غصه هاس
بعد تو عشق یه ادعاس
فقط توی شعر و قصه هاس
زندگی بی خیالِ تو یه اشتباس
دیدگاهتان را بنویسید